تهجد و شب زنده داری

اهمیت عبادت شبانگاهی و هنگام سحر

چرا شب و سحرگاه،از اوقات با اهمیت از جهت انجام عبادات هستند؟

سوال بسیار خوبی مطرح کرده اید که البته پاسخ به آن نیز امری سهل و ممتنع است. اسرار فراوانی در شبها و سحرگاهان است که بخشی از آن در آیات و روایات و سپس در ادبیات عرفانی ما نمایان شده است.
ما در اینجا به نقل چند روایت از اهل بین عصمت و طهارت علیهم السلام و توضیح آنها اکتفا می‌کنیم. شما می‌توانید آیاتی را که واژه اللیل در آنها آمده است در قرآن و تفاسیر بررسی کنید و بخشی از این نکات نغز را بیابید.
امام صادق علیه السلام فرمودند : خداوند به موسی علیه السلام وحی فرمود: آن کس که گمان برد مرا دوست دارد اما چون شب فرا رسد چشم از عبادت من فرو بندد، دروغ می گوید. مگر نه این است که هر دلداده ای دوست دارد با دلدار خود خلوت کند؟! هان! ای پسر عمران، چون شب شود من متوجه دوستداران خود شوم ودیده دلشان را بگشایم وکیفرم را در برابر چشمانشان مجسم کنم و با من گفتگو کنند چنان که گویی مرا می بینند ودر حضور خودم با من سخن می گویند.(میزان الحکمه ج2 ص 442)
شب هنگام وقتی همه به خواب رفته اند، آنان که عاشق معبود خود هستند برمی‌خیزند و با او به راز و نیاز می‌پردازند. شب تاریک است اما پرهیزگاران نورانیت خود را از دل آن کسب می‌کنند و نور حضرت حق در آنها تجلی می‌کند. در واقع آنها که با حضرت حق سر و سرّی دارند، سحرگاهان به ملاقات او می‌روند. امام علی علیه السلام می‌فرمایند : شب زنده داری ، شعار پرهیزگاران وخوی مشتاقان است .(همان ج5 ص426)